آیین نکوداشت استاد سعید راستی خوشنویسی و نقاش برجسته شهرستان با حضور استاد علیرضا تل‌جنگانی از اساتید طراز اول خوشنویسی ایران
به گزارش گوده نیوز به نقل از بستک نیوز، آیین نکوداشت استاد سعید راستی از هنرمندان برجسته خوشنویسی و نقاشی شهرستان بستک، با حضور جمعی از اهالی فرهنگ و هنر، شاگردان وی، پیشکسوتان و مسئولان فرهنگی به همت اداره فرهنگ و ارشاد اسلامی شهرستان بستک و انجمن خوشنویسی شهرستان برگزار شد.
در این مراسم استاد علیرضا تل‌جنگانی از اساتید طراز اول خوشنویسی ایران و مدرس دوره‌های فوق ممتاز و استادی خوشنویسی، در سخنانی به تبیین جایگاه خوشنویسی در هنر ایران و مقام معنوی استاد راستی پرداخت.
وی در ابتدای سخنان خود اظهار داشت: هنرمند سنتی در فرآیندی شبیه به ریاضت های معنوی، خود را تهذیب می‌کند تا به خلوص برسد و از منیت خالی شود.همچون نی که وقتی از خود خالی می‌شود صدای خوش از آن برمی‌خیزد. هنرمند مجرایی برای انتقال زیبایی است و زمانی که زیبایی در اثر جلوه‌گر می‌شود او هیچ ادعایی نسبت به خلق آن ندارد زیرا خود در آن لحظه حضور ندارد.
او با اشاره به جایگاه ریاضت در هنر ایرانی خاطرنشان کرد: چندین سال پیش در شیراز، برخی از بزرگان معنوی به جای چله‌نشینی، به مریدان خود مشق خوشنویسی می‌دادند و معتقد بودند ریاضتی که در خوشنویسی هست، همانند ریاضت چله‌نشینی است با این تفاوت که ثمره‌اش انتقال معارف الهی از مسیر هنر است.جناب استاد راستی نمونه واقعی چنین سلوکی هستند.هنرمندی که از منیت تهی شده است.خوشنویس باید آن‌چنان از برابر دید بیننده کنار برود که بیننده تنها زیبایی را ببیند نه خوشنویس را.
این استاد خوشنویسی افزود: خوشنویس تنها کسی است که در خلوت‌ترین و ناب‌ترین لحظات ارتباط انسان با خدا حضور دارد.کاتب قرآن و حدیث است و اثری خلق می‌کند که تنها کلام الهی را منتقل کند نه حضور خویش را.استاد راستی تا این لحظه، ذره‌ای از منیت در خود نداشته‌اند و می‌توانند به عنوان الگویی کامل برای جوانان در مسیر هنر سنتی معرفی شوند.
او ضمن تقدیر از استاد راستی تاکید کرد: استاد سعید راستی با بزرگواری، پیوند آموزش را در بستک زنده نگه داشته‌اند.ایشان در مرتبه ای هستند که شاید نیازی به تدریس نداشته باشند اما برای استمرار سلسله آموزش، کلاس برگزار می‌کنند.در سنت ما، همه باید جایی شاگرد و جایی استاد باشند.از ویژگی‌های بارز استاد راستی این است که در کنار تعلیم خوشنویسی، بر تربیت شاگردان نیز تاکید دارند و میان این دو، وحدتی ایجاد کرده‌اند که در شاگردان ایشان آثار آن مشهود است.طی سال‌های گذشته ندیده‌ام که شاگردی از شاگردان ایشان رفتار ناشایستی داشته باشد. این نشانه آن است که استاد، خود اهل تربیت و ریاضت بوده‌اند و از خود تهی شده‌اند.
استاد تل‌جنگانی ادامه داد: در جمع هنرمندان بستک، هیچ رقابت ناسالم و حسادتی وجود ندارد.همه با هم رفاقت دارند، یکدیگر را یاری می‌کنند و بصورت جمعی در جهت پیشرفت خط و خوشنویسی حرکت می‌کنند. دوران تک چهره‌ها گذشته است و اکنون باید با همکاری جمعی، خوشنویسی ایران را یک گام به جلو ببریم.در این مسیر بالا و پایینی وجود ندارد و تنها جایگاه معلم و شاگرد برای تداوم آموزش است.
او با تاکید بر ارزش تلاش در مسیر هنر گفت: ما هیچ وقت از یک نقطه آغاز نمی‌کنیم.استعدادها متفاوت است، اما آنچه اهمیت دارد میزان تلاش است.شاید ما انسان‌ها به خروجی نگاه کنیم، اما در بارگاه الهی، میزان تلاش سنجیده می‌شود.در دنیای معاصر، تکنولوژی ما را به موجوداتی ماشینی تبدیل کرده، اما هنر می‌تواند ما را به اصالت انسانی بازگرداند.قوس‌ها و نسبت‌های خط نستعلیق، ما را به نظم درونی و اصالت وجودی‌مان برمی‌گردانند.استاد راستی با زندگی و آثارشان، مظهر این بازگشت به اصالت هستند.
استاد تل‌جنگانی ضمن تبریک به استاد راستی اظهار کرد: ثمره هر استاد شاگردان اوست و شاگردان شما نشان می‌دهند که تا چه اندازه موفق بوده‌اید.شما استادیتان را از دل جامعه گرفته‌اید و از دست مردم، و این بزرگ‌ترین افتخار است.خوش به حال هنرمندی که جامعه‌اش او را استاد خود می‌داند.
وی در ادامه با طرح پیشنهادی گفت: آرزو دارم که اگر عمری باقی بود و بار دیگر به شهر بستک آمدم، زمانی که بپرسم آدرس اداره ارشاد کجاست، بگویند خیابان استاد سعید راستی.در این صورت کار بزرگی نکرده‌ایم، فقط نامی از جنس مردم را در برابر مردم نهاده‌ایم.
استاد تل‌جنگانی با بیان اینکه الگوهای جامعه نباید دور از دسترس باشند افزود: ما معمولاً الگوهای خود را آن‌قدر دور قرار می‌دهیم که جوانان احساس می‌کنند رسیدن به آن‌ها ممکن نیست.اما خوشبختانه استاد راستی در میان ما حضور دارند و می‌توانند به عنوان الگویی واقعی و دست یافتنی برای جامعه معرفی شوند.
او در پایان گفت: بسیار اندیشیدم که چه هدیه‌ای شایسته استاد راستی باشد و در نهایت خطی از دوره قاجار که خطی اصیل از همان دوران است به همراه آوردم تا تقدیم ایشان کنم چراکه هیچ هدیه‌ای درخورتر از اثری هنری و اصیل نیافتم.
انتهای پیام/
